Roberto Anselmi is een van degenen die zich strikt aan de grondregels houdt. Sterker nog, hij is een van de producenten die propageert dat anderen dat ook doen. Anselmi ziet het als het belang van de streek dat de algehele kwaliteit van de wijnen verbetert. Geen gemakkelijke missie. Waar anderen ruim baan hebben gegeven voor de aanplant van de wereldwijd zo populaire Chardonnay, daar beperkt Anselmi zich tot een bescheiden vijf procent. Anselmi is ook een van de weinigen die meer stokken in zijn wijngaarden heeft staan dan officieel is voorgeschreven: vijf tot zevenduizend per hectare. De veel lagere opbrengst per stok levert wijnen op die voller en krachtiger van karakter zijn. Bovendien bevinden al zijn stokken zich op de betere hellingen, dus in de Classico-streek.

De kwaliteit van de wijnen wordt in de wijngaarden gemaakt, zo weet Anselmi als geen ander. Dat is ook wat Roberto Anselmi een groot wijnmaker maakt, iemand die zijn vak met fanatisme beoefent.

De wijngaarden van het huis Barberani vinden we een paar kilometer van het stadje Orvieto vandaan. Ze bevinden zich in het beste deel van de DOC Orvieto, dat het recht heeft op de aanduiding ‘Classico’. De wijngaarden liggen op de heuvels aan de rivier de Tiber, met uitzicht over het meer van Corbara. Dit is het oudste en klassieke wijnproducerende deel van de provincie Orvieto. De wijngaarden dateren hier uit de Romeinse tijd, waarin de combinatie van wijngaarden en olijfgaarden al heel gebruikelijk was. Het wijnbedrijf zelf is gevestigd in een mooi oud kasteel, gebouwd in de middeleeuwen, om de grenzen van Orvieto en Todi te beschermen. Het Castello di Monticello werd in die tijd bewoond door honderd mensen, die waren belast met het onderhouden van de landerijen, waar druiven, olijven en graan werden geteeld.

Falesco is een betrekkelijk jong wijnhuis. Het werd opgericht in 1979. Het wijnbedrijf stelde zich ten doel de autochtone, eigen druivenrassen van de streek weer aan te planten en in ere te herstellen. Het ging om oude rassen, die al in de Romeinse tijd voor de wijnbouw werden gebruikt. Een van de rassen die opnieuw werden aangeplant was de Roscetto, een druif die in antieke tijden bekend stond om zijn goede wijnen. Deze druif werd gevonden op een fraaie helling bij het Lago di Bolsena, de Poggio dei Gelsi. Deze wijngaard werd helemaal opnieuw beplant met dit soort antieke druivenrassen. Tien jaar na de aanplant, in 1989, kwam de wijngaard met een product dat klaar was om apart gebotteld te worden onder de eigen naam, Poggio dei Gelsi. In korte tijd heeft deze bijzondere witte wijn een grote naam verworven. Daarnaast wordt een aparte wijn gemaakt op basis van de lokale grecchetto-druif. Voor de rode wijnen wordt wel gemaakt van rassen van buiten de streek. Zo wordt door het bedrijf een uitstekende merlot voortgebracht, die gebruikt wordt voor de beste wijn van dit domein, de Montiano. Kortgeleden werd een groot stuk wijngaard verworven in het dorp Montecchio, in het wijngebied Orvieto. Hierin staan blauwe druiven aangeplant: Cabernet-Sauvignon, Merlot en Sangiovese. Deze worden gebruikt voor de Vitiano en de Merlot dell’Umbria. Bij de aanplant van de druiven wordt bijzonder gelet op de kwaliteit van de wijngaard. Uitsluitend de beste grond wordt uitgekozen. De dichtheid van de aanplant van de stokken is hoog, omdat dit een garantie is voor een goede kwaliteit van de wijnen. Als er teveel aan de stokken hangt, wordt in de loop van de zomer een groene oogst uitgevoerd, waarbij een deel van de druiven wordt weggeknipt en op de grond wordt gegooid. Dit in combinatie met de modernste wijnmaaktechnieken in een moderne, recentelijk opgebouwde wijnkelder, levert wijnen op van een hoge kwaliteit, zowel bij rood als bij wit.

Tedeschi is een van de onbetwiste toppers van de Valpolicella. Niet alleen de wijnen van gedroogde druiven, maar ook de ‘gewone’ Valpolicella's mogen gelden als specialiteiten van het familiebedrijf Tedeschi. Vader Renzo heeft de zaken inmiddels overgedaan aan zijn zoon Riccardo, die nu de puntjes op de i zet. Deze net nieuw aangetreden generatie geeft het bedrijf nog wat extra impulsen, bijvoorbeeld met een verrassende nieuwe Valpolicella. Mede door een rijping van een maand of acht, tien op Frans eiken wordt door Riccardo een onherkenbaar krachtige Valpolicella gecreëerd, iets totaal anders dan de lichte wijn die we gewend zijn. Deze wijn is afkomstig van de eigen wijngaard Fabriseria, waarvan in topjaren overigens een fantasti¬sche Amarone wordt geoogst.Tedeschi maakt een breed scala aan wijnen, niet alleen rood, maar ook wit op basis van druiven uit aangrenzende streken als Soave en Bianco die Custoza. Een deel van de druiven wordt aangekocht bij andere producenten. In dat geval oefent Tedeschi gedurende het groeiseizoen intensief toezicht uit op de gang van zaken in de wijngaard. De beste wijnen zijn afkomstig van eigen wijngaarden uit het hart van de streek, de Valpolicella Classico. Met enkele andere producenten zet Tedeschi zich in voor strengere regels voor Valpolicella, Amarone en Recioto. Terecht is men hier van mening dat wijnen op basis van te hoge opbrengsten, afkomstig uit de vruchtbare Po-vlakte, de DOC Valpolicella eigenlijk onwaardig zijn. En deze wijnen passen zeker niet bij het perfectionisme van bijzondere Valpolicella-producenten als Fratelli Tedeschi.

Francesco en Marco Mocavero werken samen met hun vader Peter, in een perfecte balance met respect voor traditie. Daarbij maken zij ook en gebruik van meer geavanceerde technologische systemen. Ze maken hun wijnen, persoonlijk, na de selectie van de beste druiven, volgen zij het vinificatie proces, en de botteling zelf. Er ontgaat hun niets!.

De wijngaarden van het huis Barberani vinden we een paar kilometer van het stadje Orvieto vandaan. Ze bevinden zich in het beste deel van de DOC Orvieto, dat het recht heeft op de aanduiding ‘Classico’. De wijngaarden liggen op de heuvels aan de rivier de Tiber, met uitzicht over het meer van Corbara. Dit is het oudste en klassieke wijnproducerende deel van de provincie Orvieto. De wijngaarden dateren hier uit de Romeinse tijd, waarin de combinatie van wijngaarden en olijfgaarden al heel gebruikelijk was. Het wijnbedrijf zelf is gevestigd in een mooi oud kasteel, gebouwd in de middeleeuwen, om de grenzen van Orvieto en Todi te beschermen. Het Castello di Monticello werd in die tijd bewoond door honderd mensen, die waren belast met het onderhouden van de landerijen, waar druiven, olijven en graan werden geteeld.

Vanuit hun familiekasteel hebben de Ricasoli’s een belangrijke bijdrage geleverd aan de geschiedenis van Italië. Niet alleen in politiek en cultureel opzicht maar ook aan de ontwikkeling van de wijnbouw in het Chiantigebied. Niet voor niets worden zij beschouwd als de oudste wijnfamilie ter wereld. De huidige baron is van de 32e generatie in successie. Er mag hier in Toscane van alles zijn gebeurd, oorlogen gevoerd, maar altijd gingen de Ricasoli’s onverstoorbaar door met het verbouwen van hun druiven en olijven. In de loop der eeuwen werd de wijnbouw steeds belangrijker voor het Castello di Brolio en de reputatie van de wijnen verspreidde zich steeds verder. De eerste export van 14 vaten Brolio-wijn vond reeds in 1690 plaats en was bestemd voor Amsterdam.De glorie van Castello di Brolio verbleekte enigszins toen het in de jaren zestig van de afgelopen eeuw verkocht werd aan een grote drankenmultinational en naderhand nog werd doorverkocht. Men zag het bedrijf als productiemachine, waarbij vooral kwantiteit op de voorgrond stond. Francesco Ricasoli kon, ondanks een carrière als topfotograaf, uiteindelijk de drang niet weerstaan. Hij wilde toch de meer dan 850-jarige familietraditie voortzetten. Hij kocht het bedrijf begin jaren ’90 terug. Geheel in stijl van zijn voorvader, de IJzeren Baron, regeert hij met harde hand en heeft maar één doel voor ogen: absolute kwaliteit. Hij huurde daarom de kennis en de ervaring in van een beroemd oenoloog, Carlo Ferrini. Wijngaarden werden herplant met betere druiven, die een lagere opbrengst combineren met een hogere kwaliteit. Ook in de kelders werden kosten noch moeite gespaard. Barone Ricasoli beseft als geen ander dat het Castello di Brolio, het oudste wijnhuis ter wereld, zich ook volgens zijn concurrenten en collega’s op de beste gronden van Chianti Classico

Coöperaties spelen een hoofdrol in het wijnlandschap van Alto Adige. En dat in meerdere opzichten. Zeker in geproduceerde hoeveelheden. Liefst 70% van de productie van de streek komt voor rekening van coöperaties, 13 in totaal. Een bijzondere situatie. Maar, heel knap, ook op het vlak van kwaliteit spelen de coöperaties een belangrijke rol. Sinds ruim 20 jaar hebben de coöperaties met elkaar het roer volledig omgegooid en alle kaarten gezet op kwaliteit. Dat maakt dat de wijnen van Alto Adige tot de beste van Italië behoren.
Cantina Andrian was de eerste coöperatie van Alto Adige, opgericht in 1893. Sindsdien hebben de leden altijd gestreefd naar het maken van hoogwaardige wijnen, uiteraard wel met de ups en downs die daar bij horen, bijvoorbeeld door oorlog en andere problemen. Maar de boeren zijn er altijd in geslaagd een hoog kwaliteitsniveau te handhaven. Wel moesten ze tot de conclusie komen dat hun coöperatie eigenlijk te kleinschalig was om echt helemaal zelfstandig door te gaan. Dat heeft ze doen besluiten om in 2008 aansluiting te zoeken bij Cantina Terlan, de coöperatie van het buurdorp. Wel hebben ze hun eigen identiteit in de vorm van eigen wijnen en eigen flessen weten te bewaren.

Fontanafredda is gelegen in het hart van de Langhe. De wijngaarden met een totaaloppervlakte 70 ha., zijn gelegen op de heuvels in Piemonte op een hoogte tussen de 200 en 400 meter.
Het bedrijf Fontanafredda is opgericht in 1878. De totale domeingrootte is 250 ha., verdeeld over meerdere gebieden gelegen in de dorpen Serralunga d'Alba, Barolo en Diano d'Alba. Niet van alle wijnen, die men produceert komen de druiven van de eigen wijngaarden. Men koopt ook veel druiven, waarbij strenge controles plaats vinden omtrent de kwaliteit en de herkomst van de druiven. Al generaties lang heeft men een optimale samenwerking met zo'n 500 kleinere wijnbouwers in Piemonte voor de levering van hun druiven.

Een leuk detail is dat destijds Koning Victor Emanuel II dit domein cadeau heeft gedaan aan gravin Mirafiori.

Ontdek de cultuur, geschiedenis en traditie die uniek zijn voor Tudernum. Bij Cantina Tudernum worden een breed scala aan wijnen aan, die gekenmerkt worden door uitstekende kwaliteit tegen eerlijke prijzen. Cantina Tudernum is trots om te worden erkend wijnmakers die in staat zijn om aan de eisen van een veeleisende klantenmarkt te voldoen door excellence in kwaliteit en prijs aan te bieden in alle wijnen, van de basis naar de top!

Cantine Menhir is opgericht door Gaetano Marangelli, een vernieuwende ondernemer die veel zag in de wijnen van dit bijzondere deel van Zuid-Italië. Met behulp van enkele krachtige partners wist hij Cantine Menhir in korte tijd uit te bouwen tot een dynamisch en modern wijnbedrijf. Hij wordt onder andere bijgestaan door zijn broer Vito Angelo en door Marisa Loparco. Het idee achter Menhir is gebaseerd op het maken van moderne wijnen op basis van vooral de eigen streekdruiven, en een enkele druif van buitenaf. Marangelli meent dat de eigen druiven van Apulië veel klasse hebben, als er maar goed met ze wordt gewerkt. Hij heeft hiervoor de hulp ingeroepen van Caterina Bellanova, een technisch expert op het gebied van deze druiven. Deze zorgt er voor dat de druiven worden geoogst in optimale conditie, met een perfecte rijpheid, maar op een moment dat ze ook nog mooie zuren en frisheid hebben.Het wijnbedrijf is prachtig gesitueerd, met zijn behuizing in het hart van het historische centrum van Minervino, een oud middeleeuws gehucht dicht bij de zonnige stranden van Otranto. De kantoren bevinden zich op de eerste verdieping. Beneden bevindt zich de wijnkelder en een proefruimte, alsmede een ruimte waar een deel van de druiven kan worden gedroogd. Een methode om de sommige van de wijnen meer kracht en intensiteit te geven. In de directe omgeving liggen de wijngaarden, tegen het decor van de gulle heuvels van Salento, een streek die al in de steentijd werd bewoond. Uit die tijdens stammen de vele dolmen en menhir, stenen bouwsels die heel karakteristiek zijn –en die inspireerden tot de naam van het bedrijf. De wijngaarden van Cantine Menhir bevinden zich in Basso Salento (in de provincie Lecce) en in Alto Salento, in de provincies Taranto en Brindisi. In totaal beslaan de wijngaarden een flink oppervlak van in totaal zo’n 100 hectare. 

Brunello di Montalcino is een bijzonder wijngebied, maar binnen Brunello is Banfi een bijzonder wijngoed. Op het landgoed van maar liefst 2830 hectare is zo’n 800 hectare wijngaarden aangeplant, waarmee Castello Banfi meteen verreweg de grootste en belangrijkste producent is van Brunello di Montalcino. Daarnaast worden allerlei andere wijnen gemaakt op basis van de eigen druiven van de streek of geïmporteerde druivenrassen als chardonnay of pinot grigio. Het landgoed wordt gedomineerd door een fraai gerestaureerd miBrunello di Montalcino is een bijzonder wijngebied, maar binnen Brunello is Banfi een bijzonder wijngoed. Op het landgoed van maar liefst 2830 hectare is zo’n 800 hectare wijngaarden aangeplant, waarmee Castello Banfi meteen verreweg de grootste en belangrijkste producent is van Brunello di Montalcino. Daarnaast worden allerlei andere wijnen gemaakt op basis van de eigen druiven van de streek of geïmporteerde druivenrassen als chardonnay of pinot grigio. Het landgoed wordt gedomineerd door een fraai gerestaureerd middeleeuws kasteel, waarin zich een glasmuseum, een wijnwinkel en twee restaurants bevinden. Daarmee is het een bezoek meer dan waard.ddeleeuws kasteel, waarin zich een glasmuseum, een wijnwinkel en twee restaurants bevinden. Daarmee is het een bezoek meer dan waard.

Familie passie en een project in Valtènesi, aan het Gardameer. Drie generaties toewijding aan deze terroir en zijn fruit: een eerbetoon aan tijd, consistentie en natuurlijkheid.
Een onvergetelijk hoofdstuk in de geschiedenis van lacrima vinificatie ("traan", statische druip van de vrijloop wanneer de gisting net is begonnen), ingeschreven in dit kleine stuk grond op de oever van de dichter D'Annunzio, aan het meer van Gardameer, tegenover de zonsopgang. Vandaag als gisteren werken ze bij Costaripa naar precieze doelstellingen: de waardigheid van het harde zwoegen, het geduld om hun doelen te halen, de vooruitzichten om de grond voor te bereiden voor hun kinderen en kleinkinderen.
In dit land van roséwijnen, waar de voornaamste druif is Groppello, heeft Costaripa het lokale erfgoed herzien met hun signature wijn, RosaMara. Costaripa is gevoeligheid en passie: toegewijde mannen en vrouwen die streven naar uitmuntendheid. Het maken van Chiaretto en roséwijnen in Valtènesi.
De wijnmakerij Costaripa ligt in het hart van Valtènesi, in Moniga del Garda, omringd door wijngaarden. De architectuur van het werkelijke gebouw, dat zichtbaar is van het Gardameerfront, weerspiegelt het ontwerp van omringend terrein en de natuurlijke materialen die in het landschap passen, zorgen voor een naadloze indruk van de totale harmonie. Costaripa staat voor ononderbroken onderzoek en innovatieve technologie die traditie en erfgoed serveert en voldoet aan de strengste kwaliteitscriteria.

Het wijnhuis is in 1886 opgericht door Carlo Campagnola. Zijn eerste officiële erkenning ontving hij in 1907 tijdens een prijsuitreiking waar hij een gouden medaille ontving voor zijn reccioto-wijn. De wijnkelders, die nu al vier generaties in het bezit zijn van de familie Campagnola, zijn gelegen in Valgatara, het centrum van het klassieke Valpolicellagebied, in het dorpje Marano di Valpolicella. Naast de eigen wijngaarden van de familie heeft het bedrijf ook vele langlopende contracten met wijnboeren uit Soave, Bardolino, Valpolicella en Gambellara en boeren uit de provincie Apulië. Luigi Campagnola, de vierde generatie in de familie, selecteert met zorg de wijngaarden in deze gebieden. Met veel aandacht koopt hij de mooiste druiven bij de wijnboeren in. Door langlopende contracten is hij verzekerd van druiven van de beste kwaliteit voor een redelijke prijs. De druiven worden geperst in de wijnkelders in Valgatara en Apulië waar men gebruikt maakt van de modernste apparatuur om wijn te maken en te bottelen. De witte wijnen behouden hun frisheid door de vergisting op temperatuur-gecontroleerde roestvrijstalen vaten. De rode wijnen worden na de vergisting in de originele marmeren kelders op Sloveens eikenhouten vaten gelegd ter verfijning van de smaak.

De coöperatie Terre Cortesi ontstond in de jaren zeventig. Het bedrijf beschikt over 900 hectare wijngaarden, onder andere in het Castello di Jesi-gebied en in de nieuwe DOC Esino. Esino bevindt zich in een van de rivierdalen die dwars op de Adriatische Zee staan, direct naast de DOC Verdicchio dei Castelli di Jesi. In het dal bevinden zich op de fraaie hellingen gronden uit het Mioceen en Plioceen. Deze DOC is vernoemd naar de rivier die door dit dal loopt, de Esino. In de loop van de jaren tachtig en aan het begin van de jaren negentig werd door Terre Cortesi een politiek gevoerd die sterk was gericht op een verbetering van de kwaliteit van de wijnen. Met name werd de hoeveelheid per hectare geoogste druiven drastisch teruggebracht. Een maatregel met als doel wijnen met meer kracht en concentratie te maken. In de wijngaarden werd een vorm van biologisch boeren geïntroduceerd. In de kelder werden alle moderne middelen aangeschaft, noodzakelijk voor modern wijnmaken. De afgelopen jaren is gepoogd een laatste stap voorwaarts te maken door de technieken van het wijnmaken verder te verbeteren. Daarvoor werden ‘flying winemakers’ ingehuurd. Dit zijn wijnmakers die van elders komen, om ter plekke adviezen te geven over de manier van wijnmaken zodat het beste resultaat kan worden bereikt met de geoogste druiven.

Farina is begin 19de eeuw opgericht door de vader van Sandro Farina. Ontstaan uit passie en het verlangen om de enorme potentie in de productie van wijnen van hoge kwaliteit te verspreiden en exploiteren. Farina ligt in San Pietro in Cariano in het hart van de Valpolicella Classica, iets ten oosten van het Gardameer. Sandro werkt al van kleins af aan op het landgoed en vertegenwoordigt daarmee de historische achtergrond, traditie en ervaring van het wijnhuis. Met zijn 74 jaar is hij nog steeds actief in de kelders en het onderhouden van contact met jarenlange klanten. Op dit moment is Farina in handen van Claudio en Elena Farina, de 3de generatie van de familie. De filosofie van Farina richt zich op transparantie. Transparant te zijn in wat ze doen in de wijngaarden en in het wijnhuis en door zichzelf te zijn. Farina is ervan overtuigd dat betrouwbaarheid en eerlijkheid het allerbelangrijkste is om transparant te kunnen zijn. Naast transparantie is ook het team belangrijk. Zonder het team bestaat het bedrijf niet en ook de successen niet. Valpolicella Classica is een van de beste gebieden om kwaliteitswijnen te produceren. In het westen zorgt het Gardameer voor een matiging van het klimaat en houdt het extreme temperatuurverschillen tegen. Rond de wijngaarden liggen heuvels, die zorgen voor perfecte blootstelling aan zonlicht en perfecte ventilatie om schimmel en rot te voorkomen. Het berggebied Monte Baldo zorgt voor een frisse wind, die extreme warmte voorkomt. Ook de bodem speelt een rol in de kwaliteit van de wijnen. De mix van kalksteen en klei geeft een natuurlijke structuur en stevig karakter aan de typische rode wijnen uit de regio. Dit alles komt de rijping van de druiven ten goede.

De wijngaarden van Farina beslaan 45 hectare, 10 hectare in eigendom van Farina en 35 hectare van wijnboeren die voor Farina werken. Sommige wijngaarden liggen op vlakke gronden, anderen op speciale locaties in de heuvels op ongeveer 300 meter hoogte. De wijngaarden in de heuvels zorgen voor de beste druiven om kwaliteitswijnen te maken. De vintage wijnen worden gemaakt van deze druiven en alleen in de jaren waarin alle condities perfect zijn. Farina teelt in hun wijngaard

Het wijnhuis Farnese is gevestigd in de stad Ortona. Het kent een geschiedenis die teruggaat tot de 16e eeuw. In 1582 bezocht de Oostenrijkse Prinses Margherita, die was getrouwd met Prins Farnese, de stad Ortona. Zij was verrukt over de ligging en het klimaat. Zij besloot hier de rest van haar leven door te brengen en haar landgoed geheel te wijden aan de wijnbouw. Binnen korte tijd vonden de wijnen van Farnese hun weg naar de tafels van de belangrijkste Europese koningshuizen. Ter ere van haar nagedachtenis hebben de nieuwe eigenaren van het landgoed de naam Farnese behouden.

Witte wijnen met de DOC moeten volgens de wet droog zijn, en Maculan heeft vooral faam gemaakt met krachtige zoete wijnen. Door hun zoete karakter voldoen ze dus automatisch niet aan de regels voor de Denominazione di Origine Controllata. Geen nood, dan wordt het een IGT, Indica­zione Geografico Tipica. Deze nieuwe benaming voor wat vroeger ‘tafelwijn’ (vino da tavola) was moet aan een wijn die niet aan de DOC-regels voldoet, toch de garan­tie kop­pelen van een beschermde herkomst­ benaming. Bij Maculan is dat eigenlijk niet eens nodig. De kwaliteit van de wijnen is bijna spreekwoordelijk.

De zoete wijnen van Maculan worden deels gemaakt op basis van gedroogde druiven, deels op basis van edele rotting. Alleen de mooiste topwijn, de Acininobili, komt tot stand door het gebruik van uitsluitend druiven met edele rotting. Het drogen van de druiven vindt bij Maculan plaats onder natuurlijke omstandig­heden, op een droge zolder. De druiven hangen aan grote lange strengen, waarbij alleen wordt gezorgd voor luchtverplaatsing, om de vochtige lucht bij de druiven weg te krijgen. Dit proces neemt enige maanden in beslag. Na de gisting, in januari, worden de wijnen gedurende een jaar opgevoed op eikenhouten vaten van 225 liter. Het resultaat is fraai; sommige liefhebbers noemen de topwijn van Maculan de Yquem van Italië. Veel eer voor deze wijn, maar wel degelijk een goede indicatie voor de status die hij heeft bereikt. Maar omdat gedroogde druiven worden gebruikt, en geen druiven met edele rotting zijn de wijnen van Maculan zeker geen kopie van of vari­ant op d'Yquem. Het maakt de stijl van de wijnen van Maculan daarom wat lichter en dus ook frisser –eigenlijk wel zo aangenaam.

Femar Vini is in 1970 opgericht door Armando Merge. Het wijnhuis bevindt zich in het zuiden van Italië, net buiten Rome. Femar Vini werd tijdens de oprichting volledig gerenoveerd. Inmiddels heeft Armando’s zoon Felice de familietraditie opgevolgd als wijnmaker. Felice heeft zijn eigen kenmerkende stijl van wijn maken kunnen ontwikkelen door te experimenteren met nieuwe, revolutionaire processen, welke hebben geleid tot Femar Vini’s huidige kwaliteitsniveaus. De filosofie van het wijnhuis betreft de voortdurende zoektocht naar de beste kwaliteitswijnen uit Zuid-Italië. Deze regio stond vroeger bekend om veel eenvoudige wijnen, maar tegenwoordig om frisse en fruitige wijnen die perfect aansluiten bij de smaak van de moderne consument.
Puglia, de hak van de Italiaanse laars, stond van oudsher bekend als een regio waar enorme volumes aan wijn werden geproduceerd. Vandaar de naam 'wijnkelder van Europa'. Tegenwoordig is dat niet meer van toepassing. De wijnboeren gebruikten hun kennis om over te stappen op krachtige topwijnen en maakten het geheel af met het bekende Italiaanse gevoel voor design. Dit geldt vooral voor het label Epicuro.

Femar Vini beschikt zelf over ongeveer 40 hectare aan wijngaarden, maar kan ook rekenen op druiven en wijnen van bijbehorende wijnbouwers. De wijngaarden liggen in het zuidelijke deel van Italië en op Sicilië. Het klimaat in deze regio is uitermate geschikt voor het produceren van zeer hoogwaardige wijnen. Dit resulteert, in combinatie met het Italiaanse gevoel voor design, in prachtige wijnen uit 'La Bella Italia'.

Veel wijnhuizen hebben hier een lange geschiedenis, maar er zijn ook interessante nieuwkomers. Het splinternieuwe bedrijf Feudi Bizantini, in Crecchio, behoort tot deze laatste categorie: het werd in 2012 opgericht door een groep wijnliefhebbers, die zich hebben verenigd om hun passie voor wijn in de praktijk vorm te geven. Zij geloven in de bijzondere combinatie van klimaat, terroir, druivenrassen en de mensenhand die er samen voor zorgen dat deze plek in de Abruzzen een unieke plaats inneemt op de wijnkaart van de streek. De wijngaarden rond dit stadje, op korte afstand ten zuiden van Pescara, staan bekend om de sublieme wijnen die ze voortbrengen.
Het nagelnieuwe project Feudi Bizantini is geworteld in de wijntraditie van de Abruzzen, in combinatie met de innovatieve wijntechnieken van deze tijd. Het maakt gebruik van de beste research, die er toe heeft geleid dat deze wijnstreek is uitgegroeid tot een wijnstreek van wereldklasse.

Reeds een 3e generatie van de Varvaglione runt dit bedrijf. Cosimo en Maria Teresa Varvaglione hebben een dynamisch en gemotiveerd team van medewerkers en combineren traditie met nieuwe technologiën. Feudi Salentini zorgt voor een constante kwaliteit door nauwgezette selectie van alleen de beste druiven, verantwoorde keuzes tijdens de oogst, een nauwgezette controle van de processen van vinificatie en een constante zoektocht naar perfectie in keldertechnieken.

In het hart van Puglia, geholpen door een zeer prettig wijnbouwklimaat, probeert Feudi Salentini een ambitieus project uit, namelijk het vangen van dit fascinerende klimaat in een fles, welke zich onderscheidt door zowel het gebruik van inheemse druiven als een moderne uiting van een antieke traditie. Dit wordt bewezen door een lang en prestigieus overzicht van awards die ze de afgelopen jaren hebben binnengehaald.
De meest fundamentele rol is die van de wijnmaker en dat is tevens de eigenaar.

Op deze vruchtbare grond, omringd door kleine stenen muren, kan men genieten van een uitzicht dat het intense groen van de wijngaarden en de zilveren reflexen van eeuwenoude olijfbomen verenigt, produceert men hier een uitstekend scala aan wijnen afkomstig van inheemse druiven van Salento, zoals Negroamaro, Malvasia Nera, Malvasia Bianca, Aglianico and Verdeca.

Librandi is een familie van wijnboeren, die al vier generaties met veel liefde zijn wijngaarden bewerkt. Aanvankelijk werden alleen druiven geteeld, maar de familieleden besloten in de jaren vijftig van de vorige eeuw een eigen wijnbedrijf op te zetten, en de wijnen zelf te gaan bottelen. Het streven was het opzetten van een moderne onderneming gericht op het verwerven van meer bekendheid voor de wijnen uit deze streek. Daarin is Librandi wonderwel geslaagd. 
De broers Antonio en Nicodemo Librandi hebben zich er op toegelegd het bedrijf en het wijnmaken te moderniseren, met behoud van de balans tussen traditie en innovatie. Bij hun werk hebben ze gebruik gemaakt van de adviezen van Donato Lanati, hoogleraar oenologie aan de universiteiten van Turijn en Florence, die heeft geholpen de wijnen te moderniseren, met behoud van hun typische karakter.

Mastroberardino is opgericht in 1878, en is dan ook een van de historische wijnbedrijven van Campanië. Een groot deel van de 20e eeuw was het zelfs de enige producent van naam. Daarbij was het verantwoordelijk voor ongeveer de helft van de totale productie van Campanië en zelfs 90% van het inmiddels vermaarde wijngebied Taurasi. In de tweede helft van de twintigste eeuw kwamen er steeds meer producenten bij, zodat het aandeel van Mastroberardino –logischerwijs- daalde. Ook bij deze ontwikkeling speelde het bedrijf en de familie Mastroberardino een grote rol. Vooral Antonio Mastroberardino, met als bijnaam de ‘druifarcheoloog’, heeft zich enorm ingespannen om de oude, klassieke druiven van de streek in ere te herstellen. Met groot succes. Druiven als Greco en Fiano hebben hun huidige succes en groeiende aanplant aan de familie te danken. Ook de ontwikkeling van de blauwe druif Aglianico kreeg een flinke impuls door de initiatieven van dit familiebedrijf.

Het is ook betrokken bij het project van de Villa dei Misteri in Pompeii, waarbij oude wijnen uit het Romeinse rijk opnieuw worden gecreëerd door de hernieuwde aanplant van wijngaarden die ooit werden vernietigd bij de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus, waarbij dezelfde antieke druivenrassen worden gebruikt, evenals de oude technieken van wijngaarbeheer en wijnmaken uit die periode.

Tegenwoordig produceert het bedrijf jaarlijks zo’n kleine 2 miljoen flessen, afkomstig van de zestig hectare eigen wijngaarden en daarnaast van de aankoop van druiven in de streek. De leiding ligt in handen van Antonio Mastrobernardino en zijn zoons Carlo en Piero Mastroberardino . Ze produceren onder andere bijzondere wijnen uit voorheen onbekende streken als Lacryma Christi, Greco di Tufo en Fiano di Avellino, die door hun eigen inspanningen een algemene erkenning hebben gekregen. Een bijzondere verdienste voor een wijnbedrijf, dat met trots de beroemde naam Mastroberardino draagt, en dat nog steeds wijnen maakt van topkwaliteit.

In het hart van het Barolo-gebied ligt Azienda Agricola Molino. Een echt familiebedrijf waarin “Papa” Mauro wordt bijgestaan door zoon Matteo en dochter Martina. Hoewel het domein ‘slechts’ 15 hectare groot is, beschikken zij over een aantal topwijngaarden, waaronder één van de hoogst geclassificeerde crus uit de Barolo: ‘Vigna Conca’. Deze staat bekend als één van de meest verfijnde van La Morra.

De Molino’s hebben een bescheiden en innemend karakter wat zich vertaalt in de wijnen: ze pakken je in en doen je op je gemak voelen. Ze boeien, maken nieuwsgierig zonder opdringerig te zijn. Naast Barolo’s van beroemde cru’s maken ze ook een Barbera d’Alba, Dolcetto en Roero Arneis. Wijnen om geen genoeg van te krijgen!

Het huis Pio Cesare is een van de klassieke producenten van de streek. Gevestigd in Alba, de ‘wijnhoofdstad’ van deze regio, en opgericht in 1881 door Cesare Pio. Zijn naam is in omgekeerde volgorde behouden gebleven als de naam van dit handelshuis en familiebedrijf. Het is nog altijd in familiehanden, want aan het hoofd staat Pio Boffa, de achterkleinzoon van de oprichter. Hij zet het werk van de familie op een uitstekende wijze voort, en is intussen ook verantwoordelijk voor een aantal moderniseringen en veranderingen bij dit fraaie, traditionele bedrijf.                                                                                                                                     Zo is Pio Cesare van huis uit altijd een handelshuis geweest, dat de druiven op contract betrok bij wijnboeren uit de streek. Dat is ook een gangbare praktijk in deze streek, die vele kleine wijnboeren telt met kleine lapjes wijngaard, die altijd bereid zijn hun druiven te verkopen aan een van de handelshuizen. Wat dat betreft lijkt de streek wel een beetje op de Bourgogne, met al die verschillende wijngaarden, elk met een eigen naam, onderverdeeld in kleine stukjes wijngaard, die allemaal in het bezit zijn van een andere wijnboer. Pio Boffa heeft besloten dat het voor de kwaliteit van de wijnen een goede zaak is om ook zelf wijngaarden in bezit te hebben. In de loop der jaren heeft hij dan ook een aantal wijngaarden aangekocht, vooral in de befaamde gebieden Barolo en Barbaresco. Het wijngaardbezit is inmiddels 45 hectare groot, en brengt een paar van de mooiste wijnen van het huis voort, met als toppers een paar aparte wijngaard-cuvées. Deze worden alleen op de markt gebracht in de goede jaren.Ook bij het wijnmaken zijn de nodige veranderingen doorgevoerd. Hierbij is gekozen voor een zeer terughoudende vinificatie, waarbij de wijn zoveel mogelijk met rust wordt gelaten, dus met zo min mogelijk ingrepen. Elke wijn krijgt de individuele behandeling die bij die betreffende wjin het beste past, met een kortere of langere gisting op de schillen, al of niet gevolgd door een klassieke rijping op slavonisch eikenhout, het traditionele hout van de streek. Het levert wijnen op met een klassieke finesse, uitgebalanceerde en complex, waardige vertegenwoordigers van deze bijzondere wijnstreek.

Om van onze wijn te spreken, beginnen we uit ons land, welke wij liefdevol bewerken in de Emilia Romagna. In dit gebied in Noord Italië cultiveren wij onze wijngaarden en onze kelders, in de Bidente vallei. Hier leven we elke dag, in de geest van deze
genereuze land, lekker en vriendelijk. Al bijna een eeuw lang beheerst de productie van wijn, met zijn ritmes ons leven, maar in de loop der jaren hebben we ook gekozen om de kwaliteit van de productie met de technologie te waarborgen
van de laatste generatie. Dit heeft ons in staat gesteld om het ontwikkelen en implementeren van een visie op de uitgebreide onderneming, die we nu in staat om te exporteren
onze wijnen op de tafels in de hele wereld en bestrijkt de gehele keten van de productie. Van de wijngaard tot het glas.

ONZE WIJN IS IN DE GEEST VAN ROMAGNA: HET CONCENTREERT ZICH IN DE ESSENTIE VAN EEN LAND DAT LEEFT VAN GEZELLIGHEID. 

Alles begon bij Poggio Le Volpi in 1920, toen Manlio Mergè zijn productie van wijn en olie begon. Zijn passie voor het land wordt eerst doorgegeven aan zijn zoon Armando en vervolgens aan zijn kleinzoon Felice. Beide transformeren de droom van grootvader Manlio in werkelijkheid, en stichtten in 1996 de boerderij Poggio le Volpi in Monte Porzio Catone. Dit is een gebied van vulkanische oorsprong, daarom is het inherent vruchtbaar. Poggio le Volpi vertegenwoordigt het eerste bedrijf keerpunt van het familiebedrijf.
Als Armando de Monte Porzio Catone-productie en de transformatie van het bedrijf van lokaal naar nationaal bedrijf startte, werd Felice, naar aanleiding van de zakelijke neigingen van zijn vader, oenoloog die het bedrijf leidde naar de kring van de meest interessante wijnproducerende bedrijven in termen van productie in de regio Lazio, waarbij een hoge waardering wordt bereikt door de nationale en internationale nichewijnliefhebbers. Felice Mergè cultiveert een moderne en gevarieerde wijntraditie, typerend voor eclectische en ambitieuze mensen, net als Manlio en Armando Mergé.
Sinds 1920 gaat het verhaal van Mergè over territorium, passie en kwaliteit.

Het wijnhuis Sacchetto is een van de exponenten van de moderne wijnschool van Veneto, met een belangrijke productie in IGT-wijnen. Het bedrijf bevindt zich in het stadje Trebaseleghe, op het punt waar de provincies Treviso, Padua en Venetië samenkomen. Het bedrijf werd in de jaren twintig van de afgelopen eeuw opgericht door Sisto Sacchetto als een handel in wijnstokken en een faciliteit om wijn te maken. Pas in de jaren tachtig veranderde dat, toen zijn zoon Filiberto, die er een echt wijnbedrijf van maakte, met een eigen productie. Het huis is wel een handelshuis gebleven, dat wijnen betrekt uit niet alleen Veneto, maar ook uit Friuli. Niet alleen Filiberto, maar ook zijn zoon Paolo houdt zich bezig met de wijnselectie. Zij doen dit met veel respect voor het land en de tradities. Alle wijnen gaan naar het wijnbedrijf in Trebaseleghe, waar ze verder worden opgevoed, verzorgd en gebotteld. Er wordt een zeer uitgebreide serie wijnen gemaakt, op basis van verschillende druiven uit meerdere streken. In Veneto onder andere Chardonnay en Pinot Grigio, maar ook bijzondere rode wijnen op basis van meerdere druiven, zoals Cabernet-Sauvignon, Merlot, maar ook de lokale druif Raboso. In Friuli wijnen op basis van onder andere Pinot noir, Sauvignon, Cabernet en Merlot. Bovendien is Sacchetto een grote producent van mousserende wijnen, van veel heerlijke Prosecco tot krachtige Spumante.Het huis legt zich toe op een moderne manier van wijnmaken, met respect voor traditie. In de kelder zijn de nodige moderniseringen doorgevoerd, om wijnen te maken met fruit en een zuiver en fris karakter. En bovenal tonen ze het karakter van de druiven waarvan ze gemaakt zijn, omdat deze optimaal in hun waarde worden gelaten. De wijnen worden vervolgens gebotteld op fraai uitgevoerde flessen, met een uitstraling die hun kwaliteit waardig is.

Het huis Tiefenbrunner, met zijn historische vakwerk, ademt de typische gemoedelijke Zuidtiroler sfeer. Het voormalige fort Linticlarus dat op de huidige plek van het Schloss Turmhof stond wordt voor het eerst genoemd in documenten uit 1225. De naam Turmhof wordt sinds 1537 gebruikt. Een nieuwe koers werd ingezet in 1968 door Hilde en Herbert Tiefenbrunner, die begonnen met het bottelen van wijnen die voor consumptie elders dan op het landgoed bestemd waren. Desalniettemin genieten bezoekers, al dan niet op doortocht naar het zonnige zuiden of op de terugweg, ook tegenwoordig buiten op het terras van het Schloss Turmhof van een heerlijk glas wijn. Dat is bij Tiefenbrunner zeker de moeite waard. Men heeft hier een groot assortiment interessante wijnen, van fris wit tot krachtig rood. Bij alle wijnen heeft men zich toegelegd op kwaliteit en op het maken van een wijn die typisch is voor de druif en de wijngaard. Het is vooral Christof Tiefenbrunner, sinds 1983 samen met zijn vrouw Sabine actief in binnen het familiebedrijf, die de wijngaarden heeft gemoderniseerd en het wijn maken geperfectioneerd. Hij heeft inmiddels een deel van de pergola’s uit de wijngaarden gerooid. Deze fraaie druivenpriëlen zijn heel typerend voor de streek, maar ze hebben als nadeel dat de druiven niet optimaal in de zon hangen. Tegelijkertijd heeft hij het aantal stokken in de wijngaard opgevoerd, eveneens om de kwaliteit te verhogen. De opbrengsten zijn bovendien flink omlaag gegaan. Door alle maatregelen is de totale productie teruggebracht van een miljoen flessen tot zo’n 750.000 jaarlijks. De wijnen komen van 20 ha. eigen wijngaarden en van druiven van enige tientallen hectaren van andere producenten. De productie bestaat hier voor 80% uit witte wijnen, de rest is rood. Voor Alto Adige nogal ongebruikelijk. Bij de meeste wijnboeren ligt het accent op de productie van fruitige, lichte rode wijnen, doorgaans gemaakt voor de Duitse markt. Wit blijkt echter een prima keuze te zijn met het oog op de toekomst. De berghellingen zijn zeer geschikt voor het maken van witte wijnen. Houtrijping wordt hier weinig toegepast. En als de wijn al op hout ligt, dan gaat het meestal om zeer oude grote vaten, die vrijwel geen houtsmaak afgeven. De oogst duurt hier vaak tot in november. Veel wijnliefhebbers zijn zeer gecharmeerd van de frisheid en de elegantie van de wijnen van Tiefenbrunner. Het domein slaagt er in om elke wijn zijn eigen karakter te geven, gebotteld samen met een vleugje frisse berglucht.

Nog maar enkele tientallen jaren geleden was Alto Adige het toneel van ernstige politieke spanningen, compleet met ondergrondse terreurorganisaties. De protesten richtten zich tegen de overdracht van dit gebied door Oostenrijk aan Italië aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het fraaie berglandschap werd plotseling omgedoopt van Südtitol in Alto Adige. Voor veel van de Duitstalige inwoners een gebeurtenis waar men niet snel aan kon wennen. Nog altijd spreekt een deel van de mensen in deze streek Duits, hoewel het hier vooral vertegenwoordigers van de oudere generaties betreft. Als compromis heeft Alto Adige een autonome status gekregen, waarbij het Duits gelijkgesteld is aan het Italiaans. Verkeers- en plaatsnaamborden in deze streek zijn dan ook consequent tweetalig. Het geeft deze streek een bijna Elzas-achtige uitstraling.Ook wat de wijnen betreft zijn er overeenkomsten met de Elzas. Net als in deze Franse wijnstreek heeft men de neiging om veel verschillende wijnen te maken van allemaal aparte druivenrassen. Bovendien zijn sommige van deze druivenrassen precies dezelfde. Pinot Bianco (Pinot Blanc) en Pinot Grigio (Pinot Gris) onder andere, evenals de (Gewürz)traminer. Alto Adige heeft daar nog populaire rassen als Sauvignon en Chardonnay aan toegevoegd. Voor de rode wijnen is de lokale Lagrein zeer populair, naast druiven van buitenlandse afkomst als Merlot en Cabernet-Sauvignon. De blauwe druiven staan vooral aangeplant in warmere, lager gelegen wijngaarden, gericht op het zuiden en zuidwesten. Het accent bij de aanplant ligt nog altijd op blauw, hoewel het koele bergklimaat erg geschikt is voor witte druiven. Dat klimaat verklaart ook het verschil in stijl met de wijnen uit de Elzas. Die uit Alto Adige zijn gewoonlijk wat frisser en fijner. De hoge ligging van de wijngaarden, tussen de 250 en 1000 meter, staat garant voor deze stijl. De wijngaarden bevinden zich vooral op de zuidelijke hellingen van de valleien van de Etsch (Adige) en de Eisack (Isarco). Ze staan in de winkel met de DOC Südtiroler/Alto Adige, in combinatie met de naam van het druivenras.

Midden in de Siciliaanse heuvels, ten zuidoosten van Palermo, bevindt zich een van de bekendste wijnhuizen van Sicilië, Regaleali. Op het eerste gezicht ogen de heuvels hier in het binnenland dor en droog. Eenmaal bij het landgoed van de familie Tasca d’Almerita gearriveerd, waan je je in een oase. Het landgoed strekt zich uit over 500 hectare, waarvan er 320 zijn gereserveerd voor de wijnstok. Hier zorgt een bijzonder irrigatiesysteem voor het broodnodige water. Het is de enige mogelijkheid om hier druiven te laten groeien. De wijnbouw heeft hier een verrassend lange geschiedenis. De druivenstok werd hier al meer dan honderd jaar geleden succesvol geïntroduceerd. De sleutel tot het succes ligt vooral in de hoogte van de wijngaarden. Aan zee koelt het in dit klimaat ’s nachts niet af. Hier in de bergen, op een hoogte van 450-700 meter boven de zeespiegel, is dat heel anders. Het is hier ´s nachts aangenaam fris. De nachtelijke afkoeling levert druiven op met bijzondere fruitaroma’s. De wijnen van de familie komen op de markt onder de naam Regaleali, de historische naam van deze streek. Men beroemt zich op het bezit van een eigen, inheems druivenras, de Tasca-druif. Daarnaast worden voor de wijnen veelal andere druiven van het eiland gebruikt, zoals de in populariteit groeiende nero d’avola. Een logische keuze, omdat juist de druiven van het eiland zelf het beste bestand zijn tegen het hete en droge klimaat. Maar om echt bekend te worden is meer nodig. Dat besefte men hier maar al te goed, zodat halverwege de jaren tachtig werd besloten twee internationaal bekende druiven aan te planten: Chardonnay voor wit en Cabernet-Sauvignon voor rood. Met aparte wijnen op basis van deze in 1985 aangeplante druiven werd internationaal furore gemaakt. Daarna wist men ook naam te maken met de producten op basis van de eigen druiven –gelukkig maar. De reputatie van Regaleali was gevestigd. Terechte erkenning voor dit bijzondere domein, dat moderne druiven en dito vormen van wijnmaken perfect weet te combineren met traditie, voortvloeiend uit een overlevering van meer dan 150 jaar.

De familie van Marchese Lodovico Antinori zit het wijn maken al sinds de 13e eeuw in het bloed. Zijn broer Piero staat nu aan het roer van Antinori, het familie-imperium, en zijn oom is de eigenaar van het naast Ornellaia gelegen Tenuta San Guido waar deze de wereldberoemde Sassicaia maakt. Met (meer dan) genoeg geld op zak ging Lodovico op zoek naar zichzelf en een plek op aarde waar ook hij een absolute topwijn kon maken. Het was zijn vriend, de beroemde Amerikaanse wijngoeroe Tchelistcheff, die hem van Napa Valley terugstuurde naar Toscane. Daar lagen zijn “roots” en daar had de familie gelukkig ook nog een bezitting, aan de kust bij Bolgheri (naast Tenuta San Guido!), waar de sa­menstelling van de grond perfect was. Deze lijkt zo exact op die in Saint.-Émilion en Pome­rol, dat het te mooi leek om waar te zijn. In 1981 liet Lodovico een supermoderne winery naar Califor­nisch model bouwen en plantte hij Merlot, Cabernet-Sauvignon en Sauvignon Blanc aan. Toen de eerste wijnen hun tannines begonnen te verliezen, kwamen er voor Italië onbekende aroma’s boven. Al meteen vanaf de eerste oogst in 1985 deed Ornellaia pers en liefhebbers verbazen. Voor de Merlot laat hij zich adviseren door de uit de Pomerol afkomstige Michel Rolland, voor de Cabernet door de jonge Hongaarse 'Cabernet-master' Tibor Gál en voor de Sauvignon Blanc door de Nieuw-Zeelandse expert Danny Schuster. In tegenstelling tot de wijnen van zijn buurman is Ornellaia, een wijn op basis van voornamelijk Cabernet-Sauvignon, al in haar jeugd opvallend verleidelijk. Hij behoort sinds kort tot ’s werelds meest gezochte wijnen. Naast Ornellaia, en Masseto, de tweede topwijn uit het assortiment van Lodovico, op basis van Merlot, maakt men hier ook een verrassende witte wijn, gemaakt van 100% Sauvignon Blanc en een rode basiswijn, genaamd Le Volte. Sinds 1997 is er een zogenaamde tweede wijn van Ornellaia op de markt gekomen onder de naam Le Serre Nuove. De classificatie voor deze wijn is Bolgheri DOC Rosso. De druiven komen van eigen wijngaarden, gelegen tegen de heuvels van Bolgheri van het estate. Daar de wijnstokken nog erg jong zijn kunnen de druiven nog niet gebruikt worden voor de beroemde Ornellaia. Dit resulteert in een krachtige, goed gestructureerde, complexe wijn die men eerder kan drinken dan zijn grote broer.

Veel wijnhuizen hebben hier een lange geschiedenis, maar er zijn ook interessante nieuwkomers. Het splinternieuwe bedrijf Feudi Bizantini, in Crecchio, behoort tot deze laatste categorie: het werd in 2012 opgericht door een groep wijnliefhebbers, die zich hebben verenigd om hun passie voor wijn in de praktijk vorm te geven. Zij geloven in de bijzondere combinatie van klimaat, terroir, druivenrassen en de mensenhand die er samen voor zorgen dat deze plek in de Abruzzen een unieke plaats inneemt op de wijnkaart van de streek. De wijngaarden rond dit stadje, op korte afstand ten zuiden van Pescara, staan bekend om de sublieme wijnen die ze voortbrengen.
Het nagelnieuwe project Feudi Bizantini is geworteld in de wijntraditie van de Abruzzen, in combinatie met de innovatieve wijntechnieken van deze tijd. Het maakt gebruik van de beste research, die er toe heeft geleid dat deze wijnstreek is uitgegroeid tot een wijnstreek van wereldklasse.

De wijngeschiedenis van de familie Zamò begon in 1978. Voor die tijd was er wel liefde voor wijn, maar die werd uitgeleefd in de osteria, het restaurant, van de familie, in het plaatsje Manzano. Dat veranderde toen Tullio Zamò vijf hectare wijngaarden kocht op de hellingen van Rocca Bernarda, een van de beste plekken voor wijnbouw, in het hart van de Colli Orientali. Jaren van hard werken volgden om wijnen te maken van hoge kwaliteit. Het grote succes volgde na ruim tien jaar. De Ronco dei Rosetti 1988 was de eerste rode wijn uit Friuli die met drie glaasjes werd onderscheiden in de belangrijke wijngids, de Gambero Rosso. Voor Tullio Zamò was dit de aanleiding om nog een tandje bij te zetten in zijn zoektocht naar de hoogste kwaliteit. Hij zocht daarvoor samenwerking met de internationaal vermaarde oenoloog Franco Bernabei. Bovendien kocht hij nog vijf hectare wijngaarden bij op de heuvels van Ronchi di Buttrio. De reputatie van het domein groeide met het jaar, zeker toen ook Ronco dei Rosetti voor de jaargangen 1992 en 1994 met drie glaasjes werd bekroond.
Voor Tullio Zamò, die in het bedrijf inmiddels steun had gekregen van zijn zoons Pierluigi en Silvano, was dit het sein het bedrijf verder uit te breiden. Ze kochten nog een 15 hectare aan in de subzone Rosazzo, en huurden er tien hectare bij, zodat ze in totaal over 35 hectare wijngaarden konden beschikken. De laatste aankoop dateert uit 2001, toen nog eens twee hectare in Rosazzo aan het bezit werden toegevoegd. Het ging hierbij om een wijngaard op een van de beste heuvels van de streek, die helemaal werd herplant met de druiven waarmee het bedrijf een grote faam heeft gevestigd: Tocai Friulano en Pignolo. In 2004 kon hij in productie worden genomen.
Uiteraard moest ook de kelder worden aangepast, een klus die in 1999 werd geklaard. Daarmee beschikt de familie in de kelder over de modernste technieken. Belangrijk is de aanwezigheid van veel gistingsvaten in allerlei soorten en maten. Daarmee kunnen de druiven van alle percelen en ook alle verschillende druiven apart worden vergist tot wijn. Een belangrijke stap naar nóg meer kwaliteit.

La Delizia is wat de Italianen met zo’n prachtig woord ‘Cantina’ noemen, een coöperatie van producenten van druiven, die de handen ineen hebben geslagen. Samen kunnen ze veel betere producten maken, op een veel efficiëntere manier dan alleen. Bovendien zijn de wijnen veel beter op de markt te brengen onder één label. De cantina dankt zijn naam aan de gemeente waar hij is gevestigd: Casarsa La Delizia, in de provincie Pordenone. Een kleine gemeente, met niet meer dan zo’n 8000 inwoners, maar des te meer wijngaarden. Deze liggen op een hoogte van 44 meter boven de zeespiegel. De aanduiding “Delizia” in de naam van de gemeente Casarsa della Delizia verwijst naar de vruchtbaarheid van deze regio, prachtig akkerland tussen Casarsa en de rivier de Tagliamento.

Het begon allemaal in 1931, met zeventig druiventelers, die de basis legden van wat nu het bedrijf Viticoltori Friulani La Delizia is. Inmiddels is het flink gegroeid, tot een omvang van maar liefst 1000 zeer competente wijnboeren, die samen 1700 hectare wijngaarden in bezit hebben, en die daarmee een van de grootste wijnbedrijven in Italië vormen. De wijngaarden bevinden zich verspreid over twee productiezones, “Friuli Grave” en “Friuli Aquileia”, in het hart van de regio Friuli Venezia Giulia.

De ontwikkelingen zijn sinds de oprichting geleidelijk gegaan, met iedere keer een stap vooruit. De Tweede Wereldoorlog gooide uiteraard roet in het eten, maar in de jaren vijftig werd een volledig nieuwe winery in gebruik genomen met een bottelinstallatie die voor die tijd zeer modern was. De eerste export vond plaats in de loop van de jaren zeventig, geholpen door de erkenning van “Grave del Friuli” als officiële DOC in 1970.

De jaren tachtig brachten een economische crisis en veel onzekerheid, maar door de kracht van de Cantina kon de expansie toch worden voortgezet. Sterker nog, juist in onzekere tijden hebben kleine producenten de neiging zich aan te sluiten bij een sterke coöperatie, die daarmee alleen nog maar verder kon groeien. Bovendien werd in 1981 de eerste faciliteit voor het maken van mousserende wijnen in gebruik genomen. De productie van Prosecco is sindsdien steeds belangrijker geworden, zeker de afgelopen jaren, met de enorme populariteit van deze mousserende wijn. Deze ontwikkeling zal waarschijnlijk verder worden versterkt door de introductie van de nieuwe DOC Prosecco, die ook geldt voor de wijngaarden van de Cantina. Dat zal waarschijnlijk leiden tot een stijging van de prijzen van deze ‘echte’ Prosecco, omdat het maken van Prosecco buiten de DOC daarmee verboden is. Dat betekent dat ook voor de lekkere Prosecco van La Delizia de toekomst zonnig is.

Op ongeveer 20 kilometer ten noorden van Cagliari rond de plaatsen Serdia­na, Senorbi en Selegas bevinden zich de wijngaarden van het Wijnhuis Antonio Argiolas. Het zachte klimaat in combina­tie met de vruchtbare bodem maken het leven en de wijnen hier zeer aangenaam. Het wijnhuis wordt geleid door Antonio Argiolas, een man die de tachtig inmiddels is gepasseerd. Hij wordt bijgestaan door z'n beide zoons Franco en Peppetto. Door de ervaring van Antonio en de moderne visie van z'n zoons krijgen de wijnen van Argiolas een bijzondere smaak. Vinificatie van de inheemse druivenrassen als Cannonau en Monica vindt tegenwoordig op een moderne wijze plaats. Argiolas bezit wijngaarden in verschillende DOC gebieden en produceert zowel droge witte als rode wijnen. Buiten de bekende Cannonau di Sardegna brengen zij ook een rode Monica di Sardegna, een witte Nuragus di Cagliari en een eveneens witte Vermentino di Sardegna op de markt. Allemaal wijnen op basis van eigen, Sardijnse druivenrassen, dus met een heel eigen karakter. Door constante vernieuwing en investeringen in het eigen bedrijf worden de wijnen van Argiolas beschouwd als de top van Sardinië. Alle wijnen bezitten de karakteristieke Sardijnse kenmerken, die ze zo eindeloos boeiend én lekker maken.